Nieuws
11-07-2025
De afgelopen week ontvingen we goed nieuws: het positieve advies van de NGF-commissie over het vervolg van Npuls. Daarmee krijgt de sector een stevige impuls: zes jaar om door te bouwen aan digitale voorzieningen, collectieve beweging en vernieuwing van het onderwijs. Een enorme kans én een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Zo’n impuls versterkt de beweging die we de afgelopen jaren in gang hebben gezet en waar we uiteindelijk via de onderwijsinstellingen meer dan 1,3 miljoen lerenden per jaar en meer dan 100.000 onderwijsprofessionals mee willen bereiken. Enorme aantallen, grote ambities, maar ook een persoonlijke vraag waard: Wat maakt dat jij je laat raken door deze ambitie? Zit de Npuls ambitie al onder jouw huid? Wat maakt dat jij ervan in beweging komt — of juist blijft staan? Wat houdt je vast? Wat maakt dat je meebeweegt? Niet alleen als instelling, maar als professional, als mens?
Ik beweeg mee om samen het publieke vervolgonderwijs toegankelijk en relevant te houden te midden van alle geopolitieke, maatschappelijke en technologische ontwikkelingen. Ik beweeg mee omdat ik geloof in verbinding in tijden van verandering en polarisatie en omdat ik nieuwsgierig ben, leergierig ook. Ik beweeg mee omdat ik geloof dat als er echt wat op het spel staat we de krachten moeten bundelen, onderdeel zijn van een collectief dat gaat voor publieke waarde(n). Wat beweegt er zich in mij als ik zie waar wij met elkaar aan begonnen zijn? Wat heeft het afgelopen jaar mij geleerd hierover?
Npuls is spannend om aan te werken. Dat maakt het interessant maar ook ingewikkeld. Je raakt elkaar zo maar kwijt als de spanning ons vasthoudt (of meesleept) in plaats van dat wij de spanning vasthouden. Ik heb me opnieuw gerealiseerd: verandering ontstaat niet vanzelf uit geld of plannen. Verandering begint bij wat ertoe doet, wat resoneert, wat schuurt. En dat is niet altijd rationeel. Het zit in de gesprekken die we wel of niet voeren. In wat we durven toe te geven. In wat we onbewust beschermen. In de spanning tussen willen en kunnen, tussen systeem- en leefwereld, tussen ambitie en slagen.
Daarom geloof ik in het belang van het eerlijke gesprek. In de gesprekken die we voeren binnen Npuls, in de community’s, in de CTL’s, met de sleutelteams, in de netwerken daartussen. Over ambities en over belemmeringen. Over waar we loyaal zijn aan iets ouds, ook als we iets nieuws willen. Over wat ons tegenhoudt om echt te veranderen. Niet om te vertragen, maar om werkelijk te begrijpen wat er speelt. En daar ligt, denk ik, onze echte ‘leerkracht’: niet in het weten, maar in het willen leren en luisteren naar elkaar.
Tussen intentie en impact geen leegte, maar leerruimte, leerkracht. Leerkracht ontstaat waar we niet alleen uitvoeren, maar ook reflecteren. Waar we ruimte maken om samen te leren van wat wringt. Waar we patronen benoemen, waar we spanning erkennen, en die vasthoudend kiezen voor doorgaan. Niet door weerstand te negeren, maar door die serieus te nemen — als teken dat we ergens om geven. Precies dat versterkt de beweging die telt. En dat is ons werk: onderwijs bewegen.
Fijne zomer!
